Zondag 29 augustus verlaten we het Chaaya Village Hotel en reizen naar Kandy, waar de Perahera, een jaarlijks 10-daags religieus festival, in volle gang is.

Het leuke aan Ranjith is dat hij oog heeft voor allerlei details en gaarne bereid is om die details aan ons te laten zien. Zo stoppen we bij een winkeltje waar ze rode bananen verkopen. Daar hadden we nog nooit van gehoord. Ze smaken in ieder geval lekker.

Even verderop verkoopt een man jackfruit en ook dat moeten we proeven. Zijn kleinkinderen komen even kijken en willen maar wat graag op de foto met Gina. Ze moeten hun vaders meestal missen want die verdienen de kost in Dubai. Jackfruit is erg sappig en smaakt heerlijk.

In de buurt van Dambula bezoeken we een specerijentuin. Er groeit van alles, zoals kokosnoten, koffie, kruidnagels, cacao, rubberbomen en ananas. De gids weet het allemaal in een vlot tempo te vertellen en gooit er veel Nederlands doorheen, zoals bij een kruid waar je "witte tanden" van krijgt. Hij gebruikt het zelf niet merken we als hij lacht. Hij ratelt aan één stuk door en somt op welke ziektes en ongemakken je kunt bestrijden met de kruiden. Als je hem moet geloven dan hoeft er niemand meer ziek te zijn.

In een hutje krijgen we nogmaals te horen welke heilzame werking de kruiden of specerijen hebben en kunnen we een nek-, schouder- en beenmassage krijgen. Hoewel Ranjith ons had aangeraden er niet op in te gaan, laten we ons toch masseren. Ze laten het aan ons over wat we er voor over hebben. Omdat ik alleen over briefjes van 2000 Rupees beschik, krijgen beide masseurs zo 'n biljet (= 12 euro p.p.). De gids krijgt hetzelfde bedrag en zo wordt een bezoekje aan een specerijentuin toch nog behoorlijk prijzig. Zeker als je ook nog een soort dampo koopt voor Gina 's verkoudheid voor 15 euro (inclusief de korting omdat we zo gul hadden gegeven. Ja, ja ..!)

We gaan op weg naar Kandy en onderweg stoppen we voor een volgende grottempel. De Aluviharayatempel is erg beroemd volgens Ranjith, maar we slaan het aanbod deze te bekijken vriendelijk af en maken uit beleefdheid enkele foto 's.

Om 14.00 uur komen we aan bij het Thilankahotel, waar Ranjith een kamer met mooi uitzicht regelt. We kijken uit over de stad en de heuvels. We lunchen in het restaurant van het hotel. De Sweet and Sour Porc smaakt verrukkelijk. Daarna vermaken we ons bij het zwembad met lezen, een tukje doen en af en toe even afkoelen: vakantie vieren dus!

Om 17.00 uur haalt Ranjith ons op voor de Perahera, de religieuze optocht, die vandaag op dag 7 is aangeland. De Perahera begint overigens pas om 19.15. We worstelen ons door een mensenmassa heen om vooruit te komen. Dat valt vooral voor mij, met mijn fototas om, niet echt mee. Na een half uurtje lukt het ons de straat te bereiken en dan nemen we een Tuc-Tuc, die ons naar het ophaalpunt brengt. Op het ophaalpunt - waar we 's middags twee zitplaatsen voor grof geld kochten - krijgen we twee krukjes. Even later stopt een auto met een erg opgewonden Singalees, die ons naar ons stekje brengt. Het is de enige man die we tijdens onze vakantie te keer hebben horen gaan. Waarover weten wij niet. We worden afgezet bij de Pizzeria waar we vanaf het balkon op rij 4 een beperkt uitzicht hebben op de straat waar al vanaf de ochtend het trottoir geheel bezet is door toeschouwers.

Om kwart over zeven begint dan de optocht eindelijk. Uit vier districten, ieder met olifanten die met een eigen kleur lampjes opgetooid zijn, lopen acrobaten, trommelaars en dansers mee, begeleid door Oosterse muziek.

Tegen half elf is het afgelopen en banen we ons een weg door de mensenmassa. Er zijn werkelijk duizenden mensen op de been om dit grootste religieuze festival van Azië mee te kunnen maken. Om 23.00 uur zet een Tuc-Tuc ons af bij het hotel waar we nog kunnen dineren. Gina 's verkoudheid is ondanks de dampo uit de specerijentuin omgeslagen in een soort griep en ik ben over mijn honger heen. Het meeste van het opgeschepte eten gaat dus terug naar de keuken. Rond twaalf uur duiken we onder de lakens.